Het dienen van de publieke zaak. Voor velen van ons is het een roeping. Als ambtenaar, bestuurder, consultant. Als politiek betrokken burger, actieve deelnemer, teleurgestelde natuurbeschermer of bevlogen boer. Gedreven door idealen, frustraties, of een mengeling van beide. Maar de uitdagingen lijken steeds groter te worden. Autocratische leiders winnen terrein, verworven rechten wankelen, en de democratische rechtsstaat voelt plots minder vanzelfsprekend. Onze leefwereld staat geweldig onder druk door klimaatverandering, de stikstofcrisis, de achteruitgang van natuurgebieden. Intussen vragen dienaren van de publieke zaak zich af of hun werk nog zin heeft. Overheidsdienaren spreken van ‘bullshitbanen’, anderen voelen zich machteloos in hun samenwerking met de overheid. Het idee dat er niet geluisterd wordt, overheerst. Worden we allemaal roependen in de woestijn?
Eenzaamheid vormt hierbij het grootste risico. Eenzaamheid, en het idee dat het toch niet uitmaakt wat jij ergens van vindt. Of wat jij ergens aan kan doen. Ik maak zelf deel uit van een online community met grotendeeld progressieve Amerikanen. De verslagenheid die daar heerst is nog vele malen groter dan wat ik in Nederland ervaar. Tegelijkertijd groeit, wereldwijd, de verbondenheid. De noodzaak om samen te leren, elkaar moed in te spreken, lol te maken, creatief te zijn. Het gevoel dat zaken wel moeten veranderen, omdat de crises zich opstapelen. En we geen andere optie hebben dan elkaar te vinden en vast te houden.
Daartoe moet je eerst zelf de moed hervinden. Je eigen kompas calibreren. Ontspannen in onzekerheid, in het niet weten. Feiten onder ogen kunnen zien, zonder erdoor verlamd te raken. Te accepteren dat je de wereld niet kan veranderen. Maar wel een mooi mens kan zijn, en daarmee een verademing voor de mensen om je heen. Dat klinkt simpel, maar is het natuurlijk niet. Niemand kan dat alleen, dus vandaar dit platform. Een virtueel dorpshuis, met cursussen, feesten, ontmoetingsplekken, leeshoekjes. Ik ga het opzetten, ik hoop dat jullie meedoen. Laat weten wat je wilt leren of ontdekken. Wat je vragen zijn, waar je je over opwindt. En wil je zelf iets organiseren? Wees welkom. Laten we wegbereiders zijn voor wat komen kan.
